Cyclus-angst?
Het begon eigenlijk vrij eenvoudig en rustig: Met mijn driejarige kleinzoon struinde ik enkele jaren geleden door de tuin en wees hem op een fraai spinnenweb in een struikje. ‘Niet aankomen, dat gaat snel kapot. Alleen met je oogjes kijken naar dit mooie kunstwerk en zachtjes blazen’ De spin keek voorzichtig om een hoekje en ik sprak mijn vermaning ook aan hem nog een keer uit. Even verderop zei ik tegen een passerend pissebed “Ga maar snel naar huis, om niet vertrapt te worden” en die schoot onder een biels Een paar ijverige mieren met zandkorrels voegde ik toe: “Dag dames, druk aan het werk voor de koningin, we lopen voorzichtig om jullie heen!” de gender-keuze kwam vrijwel zeker meer door Truus de Mier van de Fabeltjeskrant dan van mijn toenmalige kennis van het mierenvolk.
Mijn kleinzoon keek me aan met een blik van trots dat zijn GrootVaDer blijkbaar ook met de dieren kon spreken…
De andere ochtend in mijn sluimer-fase kwam er echter opeens een signaal in mijn hoofd, de verhalenmier leek mij aan te spreken, terwijl deze dieren niet verbaal communiceren en mijn reukvermogen zeker voor hun ‘taal’ onvoldoende is/ was! Haar uitnodiging behelsde een regelmatige info-uitwisseling met vooral wederzijdse vragen en antwoorden. Ik stemde in en haar eerste vragen betroffen de ons als mens toegeeigende suprematie over de wereld, tot en met een creatie van een mensachtige God die dit zogenaamd zou hebben geregeld… Ik was enerzijds tamelijk ontdaan. ,maar zag anderzijds hierin een mooie invulling van mijn persoonlijke website <https:/lvdherik.nl> met als rubriek Gedachtewisseling met Mier. Periodiek ontstonden er zo ingewikkelde processen die mijn theologie en geloof behoorlijk wakker schudde.
Overal waar ik kwam zag ik vele mieren, maar ook lokdoosjes en teveel korrels
Na ruim twee jaar gezaaide twijfels en blikverruiming door deze gesprekken, culmineerde mijn Mier-relatie tijdens de creatieve Kunst/Kerk
week op het eiland Terschelling (Keiland genaamd) tijdens de workshop Spoken Word, toen ik van docent Jonathan Gast de opdracht kreeg om aan de slag te gaan met mijn emoties en gevoelens bij het trefwoord Oorsprong. Na diepe doordenking en brainwash ontstond zo mijn persoonlijke tekst:
Angst voor de cycli
Om me heen kijkend,
Naar de hoge luchten en het begroeide landschap rondom
En onder mij de aarde waarop wij leven mogen,
Vrees ik de cyclus-gedachte…
Aan wie geven wij het stokje door?
4 miljard jaar geleden ontstond in het universum deze aarde
Homo erectus maakten er wereld van, maar voor wie?
De sterkte en kracht van de grote dieren heerste overal… maar verloor door elkaar;
De ratio van de Sapiens uit de grotten nam het over, maar ook dat blijkt een val;
Als straks de wereld weer aarde wordt en verstand plaats maakt voor zorg,
Wie neemt dan het stokje van ons over? Zijn het de mieren?
Het zou zomaar kunnen! Dus denk daaraan als je haar straks tegenkomt…
Een op dat moment passerende tiener-campinggenoot hoorde mijn presentatie en vroeg me later of het wel goed zou komen met de mieren en of ik hem op de hoogte wilde houden van wat ik verder te weten kwam;
Ben ik een Medium of een Malloot? De tijd zal het leren, ik hoop wel die tijd dan ook te krijgen!
Als straks Mieraculeuze Anthology de cyclus Thora-Tenach-Koran vervangt…
Leen van den Herik, Gorinchem emeritus <7-9-1952> catecheet, reacties op bedenkingen@lvdherik.nl