Het ‘vaderschap’ was een uitvoerig en intensief proces van hoofden en harten van twee niet-meer-zo-jong volwassenen, waardoor het uiteindelijk bereiken van die status ook een zekere rust bracht. Hoe anders is de komst van een (eerste) kleinkind… Uit eigen ervaring wisten wij dat enige druk, al dan niet als humoristisch bedoelde kwinkslag, of ‘zomaar een losse opmerking als er iets voorbijkomt, als “we zullen die oude box nog maar even niet wegdoen” in hun bijzijn’ fnuikend zijn voor al dan niet ontkiemende ouderschapsgevoelens. Dus lieten wij ook onderling dit onderwerp volledig rusten.
Hoe groot was dan zeker ook het effect bij het aanhoren van de korte boodschap was duidelijk:”Je wordt opa, Papa!” en met het beschamende effect dat ik niet huilend de ouder- to-be omarmde, maar naar de woonkamer uitweek al waar ik een eens -je kan nooit weten- aangeschaft boekje voor dit mogelijke moment had liggen van Claudia de Breij met de toepasselijke titel Krijg nou tieten om dit de zwangere schoondochter trots te overhandigen! Bijgekomen van de verrassing en nadenkend over mijn nieuwe status brachten mijn nog aktieve neuronen mij terug naar een oudere DWDD-uitzending met Jan Terlouw waainj zijn kleindochter hem telkens (be)noemde als ‘Grootvader’ en dat zou ik dus ook willen worden, op het risico af dat dit toch wel een erg moeilijk woord zou zijn voor het komende kind en dus pas op latere leeftijd ietwat verstaanbaar uit het kleine mondje zou komen, maar het gaf mij wel de richting aan, dat ik mijn bijdrage aan de vorming van dit mens in de groei vooral zag in het literaire, creatieve en mogelijk narratieve vlak –wellicht met een incidenteel uitstapje op het culinaire bereidingsvlak. Zo heel anders dan mijn herinnering aan mijn opa-vriend, die mij veel praktische zaken bijbracht, als op ratten jagen, groenten oogsten, gevangen vis schoonmaken en zelfs kippen slachten. Ook handig, maar toch… met mijn fysieke beperkingen wat moeilijker voor te stellen dan wat ik ‘geestelijk’ kon bijbrengen.
De ouders konden wel instemmen met deze aanduiding naast ‘Beppe’, die de Friese wortels niet ongemerkt lieten, ook omdat daarmee het onderscheid met aan moeders kant een Opa en Oma dan ook zo duidelijk zou zijn! Wel werd mijn latere afkorting in App-berichten GVD wat fronsend gelezen, maar de toevoeging van de letter R daaraan maakte dat ook mindrr bezwaarlijk!
Vier maanden later werd Jup* geboren, en volg ik dus sinds april 2017 de intensieve cursus ‘Grootvader in Opleiding’van het Levensinstituut!
Mijn personal trainer is een menneke dat genetische overeenkomsten met mij vertoond maar verder een gewoon blank West-Europees jochie is zoals miljoenen anderen. Natuurlijk geven de familieband en de vele contacten af en toe de neiging om bepaalde ontwikkelingen met een gekleurde bril te zien, maar dat is heus alleen maar schijn, In mijn veelvuldige observatie van leeftijdsgenootjes zie ik meer overeenkomsten dan afwijkingen. Ook de regelmatige spiegel die me lijkt te worden voorgehouden, mede gelet op de fysieke overeenkomsten, beschouw ik als een speelse oprisping van mijn geheugen.
Eén feit is zeker wel correct: mijn leven is sinds zijn komst drastisch gewijzigd. In contact met lotgenoten, waarbij ik zo lang mogelijk probeer het -door mij zo verafschuwde- ouwe-mannen-gedrag uit te stellen om de smartphone met een fotootje te tonen, blijkt deze revolutie herkend en gedeeld wordt, wat een dankbaar onderwerp voor anecdotes blijkt te zijn. Zeker ook toen zusje Elise* werd geboren helemaal zoals Beethoven al voorgespeeld had…. grootvaderLeen@lvdherik.nl
* de kindnamen zijn vanwege de AVG natuurlijk iets aangepast!