Ik kwam recent deze uitspraak van Albert Einstein tegen: Toeval: Is Gods manier om anoniem te blijven…
Die prikkelde mijn neuronen lange tijd, om tot de verbreding te komen dat ‘God’ hier ruimer kan worden gelezen zowel in religieuze zin: de Almachtige/Big Bang-veroorzaker en dan ook de Natuur. Maar vereist wel een ontvangend mens/dier die zich daar ook voor openstelt!
Kortom: wie toeval ervaart heeft oren/ogen/neus en geest open voor wat er om haar/hem/het heen gebeurt en merkt dat op…
Daarmee zijn zij onderdeel van wat er gebeurt. Soms zelfs als speelbal van het toeval… Mijn ontmoeting/treffen met …. was het begin van, of het bedoelde einde van, en vul verder zelf maar in. Wij toevallers hebben geen bijbel/handboek/manual van een hogere macht maar een open geest voor wat er zich in ons blikveld afspeelt. Zeker niet makkelijker dan een omlijnde religie of wetenschappelijk onderzoeksrapport, maar wel spannender over wat er op ons paadje gaat komen….
Dit bij mijzelf te ontdekken en verder te ontwikkelen, deed me de benaming Toevaloog gebruiken, liever dan bijv. Casuïsticus, wat weer meteen zo’n gewichtigheid suggereert, terwijl ik deze blikveld-gevoeligheid juist bij iedereen mogelijk acht en dus ook in eigen kring/netwerk probeer te stimuleren.Terugdenkend aan bv. wat was de laatste ’toevalligheid’ die mijn leven bijstuurde; gevolgd door mogelijk ook de eerste die ik nu nog bewust herinner… Daarbij dan ook de centrale vraag ‘Waarom ik?’ Die mij bracht tot de gedachte dat ik als marketeer, dit werk altijd heb verricht vanuit het drieluik observatie-analyse-implementatie en dus beroepshalve veel rondkeek waar ik ook was. Destijds voor mijn concrete werk naar kerk/religie/theologie, nu na mijn emeritaat als beroepsdeformatie naar alles wat er in mijn blikveld komt… En dat is best veel, soms ook wel te veel
Via Internet ontdekte ik ook: